Gold (2018) ජාතියක් එක්කළ රන් පදක්කමේ සිහිනය!

මේක නිකම්ම නිකම් හින්දි චිත්‍රපටයක් එහෙම නෙමේ. 2018 වර්ෂයේ බොලිවුඩයේ තිරගත වුන චිත්‍රපට අතරින් ඉහළින්ම තියන එකක්. ඒ කියන්නේ නොබලා අතාරින්න බැරි එකක්. ආක්ෂේ කුමාර්, මෝනි රෝයි(කව්රුත් දාන්න ශිවන්යා) සහ කුනාල් කපූර් වල නළු නිලියන්ගේ රංගන දායකත්වයෙන් හැඩවෙලා තියනවා මේ චිත්‍රපටය. IMDb මීටරය 7.7 දක්වා කරකවන්නත් සමත් වෙලා තියනවා. ඒ වගේම ඉතිහාසය පදනම් කරගෙන නිමවූ ප්‍රකාශනයක්.

කතාව පාදක වෙන්නේ 1948 සිද්දියකින්. නමුත් ඇත්තම කිව්වොත් අපිට ඊටත් එහා අතීතයට යන්න සිද්දවෙනවා. මේ 1936 අගොස්තුව. ජර්මනියේ බර්ලින් නගරයේ ඉන්දියානු ජාතීන් “බ්‍රිතාන්‍ය ඉන්දියානු පිළ” නමින් ඔලිම්පික් හොකී තරඟයට ඉදිරිපත් වෙනවා. නමුත් බ්‍රිතාන්‍යට යටත් විජිතයක් ලෙසින්. ඔවුන්ට එදා තියෙන්නේ වෙනම ජාතික කොඩියක්. නමුත් ඒ කණ්ඩායමේ කළමණාකරු ඇතුළු සියලුදෙනාගේම හිතේ තියෙන්නේ ඔවුන්ගේම ජාතික කොඩිය. නීති විරෝධී වුනත් තපන් හොරාට තියාගෙන ඉන්න ජාතික කොඩිය දිහා බලාගෙන තුන් වන වතාවටත් ඔවුන් ලබාගන්න හොකී ඔලිම්පික් ජය සමරන්නේ ඔවුන්ගේම ජාතික කොඩිය දිහා බලාගෙන. ඔවුන් හැමෝම එදා සිහිනයක් දකිනවා ඒ නිදහස් නිවහල් රටක් විදියට ඔලිම්පික් රන් පදක්කම දිනලා ඔවුන්ගේම ජාතික ගීය පසුබිමෙන් වැයෙනකොට ජාතික කොඩිය ඉදිරියේ ආචාර කරන්න. 1936 න් පස්සේ නැවත ඔලිම්පික් පැවැත්වෙන්නේ 1948 වර්ෂයේ. ඉතිං ඉබාගාතේ යමින් හිටිය තපන්ට දැනගන්න ලැබෙනවා ඔලිම්පික් පැවැත්වෙනවා කියල. ඒ ආරංචිය ලැබෙනකොට ඔවුන් බ්‍රිතාන්‍යයෙන් නිදහස ලබාගනිමින් ඉන්නේ. ඉතිං තපන්ට සිහියට නැගෙනවා ඔවුන් එදා බර්ලින් වලදී දුටුව සිහිනය. ඔහු නැවතත් කරලියට එන්නේ කණ්ඩායම් කළමණාකරු විදියට නැවත කණ්ඩයමක් හැදීමේ අරමුණත් එක්ක. ඔහුට හැකිවෙනකොට ඔලිම්පික් වලට සරිලන කණ්ඩායමක් හදාගන්න ඉන්දියානු පකිස්ථානු ගැටුම් ආරම්හ වෙනවා. මෙයින් කණ්ඩායමට සිද්දවන්නේ විශාල පහරක්. තවත් මාස තුනයි ඉතිරිව තියෙන්නේ ඔලිම්පික් වලට.

තපන්ට සිද්දවෙන්නේ ආපහු පරණ තත්වෙටම වැටෙන්න. නමුත් ඔහුගේ පරණ මිත්‍රයෙක් එනවා උදව් අරගෙන. මේ යාළුවා එක්ක තපන්ට හැකිවේවිද මාස තුනකින් ආයෙම කණ්ඩායමක් හදාගන්න. ඔලිම්පික් වලට යන්න. රන් පදක්කම දින්නන්න, නිදහස් නිවහල් රටක් විදියට ඔලිම්පික් රන් පදක්කම දිනලා ඔවුන්ගේම ජාතික ගීය පසුබිමෙන් වැයෙනකොට ජාතික කොඩිය ඉදිරියේ ආචාර කරල ඔවුන් එදා 1936 වසරේ දුටුව සිහිනය සැබෑ කරගන්න.

මේක ඉන්දියාවේ ජාත්‍යාලය ඔදවඩන්න තැනුණු තවත් චිත්‍රපටයක්. සතුට. කඳුල. ජාත්‍යාලය. බලාපොරොත්තු. එක්ක ප්‍රේක්ෂකයත් ඉන්දියානු ජාතිකයෙක් බවට පත් කරන්න ඉන්දියානු ජාත්‍යාලය ඔදවඩන චිත්‍රපට වලට පුළුවන්. අන්තිමට “කමෝන් ඉන්දියා” කියන තත්වයට පත් කරන තත්වයට ප්‍රේක්ෂකයාවත් පත් කරන්න ඉන්දියානු සිනමාකරුවන්ට තිබෙන හැකියාව අනභිබවනීයයි.
මේ චිත්‍රපටයෙන් ලස්සන පණිවිඩයක් සමාජගත කරනවා. ඒක අපේ ලස්සන රටේ ඉන්න අවලස්සන හදවත් තියන දේශපාලඥයන් මිනිසුන් දකීවා යන්න මගේ ප්‍රාර්ථනය. නමුත් මෙවැනි සිනමා ප්‍රකාශණයක් නරඹන්න තරම්වත් ඔවුන්ගේ ඔළුගෙඩි නොමේරීම, රටට ආදරේ කරන රට හොඳ තැනක දකින්න කැමති මිනිස්සු කරපු කරපු පාපයක්.

“රටක් හැදෙන්නේ භූමියෙනුයි දේශ සීමා වලිනුයි නෙමෙයි.
රටක් හැදෙන්නේ ඒ රටේ හැමදෙනාම එක සිහිනයක් දකිනකොට.
ලඟා කරගන්න බැරි හීනයක් නෑ, අපි විශ්වාස කරනවනම් ඒ හීනේ ලඟා කරගන්න පුළුවන් කියල!”

කුල මල, ජාති භේද, ආගම් භේද, පක්ෂ පාට වලට එහා ගිහින් අපිටත් පුළුවන් නම් අපි එකම රටක් අපි ශ්‍රී ලාංකිකයෝ විදියට හිතන්න පුළුවන් නම් මේ රට මීට වඩා ලස්සන වේවි, මීට වඩා දියණු වේවි.

Gold (2018) with Sinhala Subtitles | ජාතියක් එක්කළ රන් පදක්කමේ සිහිනය!