Welcome Home (2020) හොල්මන් ගෙදර

බලන ගමන් ඇස් වහගන්න තරම් හිත අසරණ කරවන වගේම කන් වලින් ඇහෙන දේත් නෑහෙන ගානට ඉන්න හිතන්න සලස්වන චිත්‍රපටියක් කවදාහරි බලලා තියෙනවද? බය.. ඔය හැඟීමට කියන්නේ බය. මොන මොන කැටයම් දාන මනුස්සයට උනත් දැනෙන හැඟීමක් තමා ඔය බය. ඔයත් හිතන්නේ ඔයා, ඕනම විදිහේ ත්‍රාසජනක චිත්‍රපටියක් බලන්න පුළුවන් චැම්පියන් කෙනෙක් කියලා නම්, එන්න යන්න මං ඔයාගේ වැරදි වැටහීම දුරු කරන්නම්. සම්පුර්ණ පැය දෙකකට පස්සේ ඔයාගේ ඩික්ෂනේරියේ බය කියන වචනේ ලියාපදිංචි වෙනවට සැකයක් නම් නෑ. හිතන් ඉන්නේ මේ Welcome Home කියන චිත්‍රපටිය, ඔයාලා හැමදාම බලන විදිහේ, පාට ගාපු මූණු දාගෙන එහෙ මෙහෙ දුවන හොල්මන් ඉන්න චිත්‍රපටියක් කියලා නම්? එහෙමත් නැත්තම් අලුත් ගෙදරක පදිංචියට යන පවුලකට වෙන භූතමය බලපෑම් පෙන්නන චිත්‍රපටියක් කියලා නම්? උත්තරේ තමයි කොහෙත්ම නෑ කියන එක. මේ චිත්‍රපටියේ තියෙන ශක්තිමත්ම සාධකය තමා අවිනිශ්චිතභාවය, පූර්ව ප්‍රචාරක පටයෙන් පවා මේ ගැන පොඩි හෝ ඉඟියක් දීලා නැහැ. මේ කතන්දරේ මොකක් ගැනද කියලාවත් පොඩි හෝ හෝඩුවාවක් දීලා නැහැ. චිත්‍රපටිය පුරාම ඔයාට දැනෙන්නේ ඔයාගේ ඇස් කළු රෙදි පටි වලින් බැඳලා භයානක සත්තු ඉන්න කළුවර කාමරේකට දාලා වහපු ගානට. ඊළඟ තත්පරේදී තමන්ට වෙන්නේ මොකක්ද කියලා 0.1%කවත් අනුමානයක් කරන එක කරන්න බැරි වැඩක්. චිත්‍රපටිය බලලා ඉවර වුණු ගමන් ආයේ ගිහින් පූර්ව ප්‍රචාරක පටය බලලා එන්න. ආරම්භයේදීම කියනවා දුර්වල සිත් ඇත්තෝ මේ චිත්‍රපටියෙන් අඩුම කිලෝමීටර 100ක්වත් ඈතින් ඉන්න කියලා. ඇයි කිව්වොත්, මේකේ ලේ හැලීම් වලට එහා ගිය බඩ කොර කරවන දර්ශනත් තියෙන එකේ ඔයාගේ රෑ නින්ද අහිමි වෙන එක ස්ථීරයි විතරක් නෙමේ මහ දවාලෙත් ඔයාගේ මනසේ හොල්මන් කරයි කියලා සැකයක් තියෙන නිසා.

ලොකු අත්පුඩියක් දෙන්න ඕන අධ්‍යක්ෂක මහත්තයට, එයා රෑ අන්ධකාරය හොඳට පාවිච්චි කරලා, මරණයට මුල්තැන දීලා භයානක අබිරහස් ත්‍රාසජනක චිත්‍රපටියක මුහුණුවරින්, සමාජයේ සංවේදී ගැටළුවක් ගැන කතා කරන්න නිර්භීත වුණු එකට. විශේෂම කාරණය තමා චිත්‍රපටියට බැඳිලා හිටිය නළු නිලි පිරිසම සාමාන්‍යයයි සහ ස්වාභාවිකයි. දෙකයි පනහේ “තරු” කියන අය ගෑවිලාවත් නෑ. ඉතින් මේ කට්ටිය එකතු වෙලා මේ සාමාන්‍ය කතාව ලේසියෙන් අමතක කරන්න බැරි චිත්‍රපටියක් විදිහට ජීවමාන කරලා තියෙනවා. ප්‍රධාන චරිතයට පණ දෙන කෂ්මීරා ඉරානි චිත්‍රපටිය ආරම්භයේ ඉඳන් අවසානය වෙනකම් ඔයාලව ගැටගහලම තියාගන්නවා. එයාගේ මූණේ පෙන්නන බය ඇතුළු හැඟීම් සමුදාය හැමදෙයක්ම 100% ක්ම ස්වාභාවික විදිහටම දැනෙනවා. සෂී භූෂන්, ස්වර්ධා සහ ටීනා බාටියා කියන තුන්දෙනාම තමන්ගේ චරිතයට අනුගත වෙලයි ඉන්නේ. විශ්වාස කරන්න, හැබෑ ජීවිතෙත් මෙයාලව මුණගැහුනොත් මොහොතකට ඔයා මනස ඇතුලෙන් අතරමං වෙයි. හැබැයි මේ කට්ටියගෙන්ම විශේෂ ප්‍රශංසාව හිමිවෙන්න ඕන බෝලෝරාම් දාස්ට, මොකද එයාගේ රංගනය කොච්චර තියුණුද කියනවා නම් “භෝලා” විදිහට එයා ඔයාලගේ හදවතේ තියන සලකුණ මකලා දාන එක අමාරු නෙමේ කරන්න බැරි වැඩක්. මේ හැමදෙයක් ගැනම කෙටියෙන්ම කිව්වොත් Welcome Home කියන්නේ ඔයාගේ හිත කලඹන රෝම කෙලින් කරවන විදිහේ භයංකාර චිත්‍රපටියක්, බලන අතරේ ඔයාගේ හදගැස්මත් වැඩි කරන අතරේ, මනස දෙගිඩියාවෙන් පිරුණු ප්‍රශ්න වලින් පුරවන බවට මෙන්න සහතිකයක්.